mülkiyete karşıyım güzelim!
gözlerinin mülkiyetini istemiyorum,
bakışındaki arzuyu istiyorum senden...
bakışına düşünceler takılsa da,
gözlerinin kenarından
arada bir başkası baksa da
o arzuyu istiyorum senden...
bedeninin mülkiyetini falan da istemiyorum.
onun benimleyken var olan ateşini istiyorum.
yaksın istiyorum tüm organlarımı...
sana dokunduğumda heyecanlanan
beni çağıran o ateşi istiyorum senden...
her "benim"li başlayan cümle saçma
her sahiplenme budalalık!
sahiplenmedim seni... biliyorsun..
korktum hep gideceksin diye...
bir daha sesini duyamam diye;
uzatttım her konuşmamızı,
gereksiz saçmalıklarla...
bir daha göremem diye
uzun uzun baktım sana,
uyuduğumda bile yatağımdan kalkıp.
bir daha öpemem diye
uzun uzun öptüm seni...
dudaklarını acıtsam da,
sen sıkılsan da öptüm seni...
bir daha dokunamam diye
sıkıca sarıldım sana...
soluğunu uzun uzun içime çektim.
belki dedim, belki,
bir parçan içime girer de
içim seninle dolar diye...
böyle de oldu zaten
nefes alıyorum artık,
uzun zamandır alamadığım kadar
derin ve huzurlu...
kabul etmiyorum hiçbir sahiplenmeyi!
mülkiyetini istemiyorum
benimleyken benimle ol yeter...